«روم» به خراسان جنوبی رسید

به گزارش همشهری آنلاین، گرچه حالا دیگر از آن امپراتوری وسیع که در سرزمین‌های آسیای صغیر گسترده بود و یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌های باستان با حدود 20 درصد جمعیت آن زمان محسوب می‌شد، خبری نیست، اما روستای «روم» بزرگترین روستای بخش سده از توابع شهرستان قاین خراسان جنوبی همچنان برقرار است و این روزها هم به دلیل احیای جاجیم بافی به قطب صنایع دستی شرق کشور تبدیل شده.

روم روستایی است که غیر از جاجیم‌بافی به کوه انجیری‌اش هم معروف است؛ کوهی در ۵ کیلومتری شمال آن میزبان گردشگران زیادی از همه نقاط کشور در روزهای تعطیل است و همچنین کوه سفیدکمر در ۱۲ کیلومتری جنوب آن و رود روم.

این روستا که زمانی از روستاهای پرجمعیت بود با گذشت زمان و به دلیل خشکسالی و نداشتن چاه عمیق و تغییر مسیر جاده اصلی از وسط روستا شاهد کوچ جوانان و بسیاری از مردم بود و جالب اینکه خیلی از اهالی آن به به رم ایتالیا هم کوچ کرده‌اند.

این روستا در کتاب‌های تاریخی هم جای دارد،. مثلا میزرا خانلرخان اعتصام الملک که در سال ۱۲۹۳ هجری قمری از این روستا گذشته درباره وضعیت آن زمان روستا نوشته است: «سه ساعت مانده به غروب به قریه روم رسیدیم، این قریه به قدر شصت و هفتاد خانه رعیت دارد. اغلب گوسفند دارند، زراعت آنها کم است، اما خوب زراعت می‌کنند. رعیت خوب دارد. چند سال قبل زلزله قلعه آنها را خراب کرده، امیر قاین صد تومان از خود داده تعمیر کرده‌اند ولی حالا مردم در بیرون قلعه بسیار خانه ساخته‌اند. میان قلعه خالی است. هوای آنجا خوب سرد است. حالا که اول جوزاست من با یک شنل معتبر که لباس زمستانی است سرما می‌خورم و شب با یک لحاف نتوانستم بخوابم.»

یا در کتاب «نامه‌هایی از قهستان» اثر «اف هیل» ترجمه دکتر محمد حسین گنجی درباره روستا نوشته شده است: «ساعت ۳ صبح ۱۳ سپتامبر ۱۹۱۳ مطابق با ۱۰ ذیقعده ۱۳۳۱ هجری قمری قاین را ترک کرده، پس از عبور از باغستان‌ها در طول راه جلگه‌ای به ارتفاعات رسیدیم، ساعت ۸ صبح بود که بعد از یک جاده پر پیچ وخم به قله سردی رسیدیم و پس از آن با گرم شدن تدریجی هوا جاده سرازیری را طی کردیم تا به روم دهکده‌ای کوچک در میان تپه‌ها رسیدیم. در طول راه از چهار پنج مزرعه کوچک عبور کردیم که همه تلاش می‌کردند از چشمه های کم آب حداکثر استفاده را برای مزارع جو به عمل آوردند. در دامنه‌ها خربزه فراوان بود و قاطرچی‌های من هرچه توانستند از خربزه‌هایی که به هر حال هیچ یک بیشتر از یک شاهی در سر جالیز نمی‌ارزید خوردند.»

جالب‌تر اینکه بدانید در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۶۷ هجری شمسی قرارداد خواهرخواندگی بین این شهر و شهر رم ایتالیا امضا شده بود.